Bourgogne
Over een mooie Bourgogne raak je niet snel uitgepraat. Maar let op: er wordt beslist ook matige Bourgogne gemaakt – en juist die komt vaak in Nederland terecht, waardoor vooral rode Bourgognes nogal eens in het verdomhoekje van een wat zurige wijn komen te staan.
Niets is voor een goede Bourgogne echter minder waar.
De Côte d’Or
(het hart van de Bourgogne) bestaat uit een noordelijk deel, de Côtes de Nuits
en de zuidelijke Côte de Beaune.
De Côtes de Nuits loopt grofweg van Dijon tot Nuits Saint-Georges, terwijl de
Côte de Beaune ongeveer ter hoogte van Ladoix begint en doorloopt door tot
grofweg Chagny, waarna zuidelijker de Chalonnais begint. Nog weer zuidelijk
daarvan ligt vanaf de hoogte Tournus de Maconnais, die al een tijdje ook tot de
Bourgogne wordt gerekend.
Meer en meer wordt ook de Beaujolais (vanaf Macon naar het zuiden) stiekem tot de Bourgogne gerekend, maar wij vinden dat spelbederf, vanwege de Gamaydruif in de rode wijn aldaar; alle echte rode Bourgognes worden van Pinot Noir gemaakt. De Noordelijk gelegen Chablis (nabij Auxerre) telt weer wél mee, vinden wij, vanwege de Chardonnay in de witte wijn; alle witte Bourgogne wordt van de Chardonnay-druif gemaakt. Het hoofdonderscheid tussen Bourgogne en Bordeaux is dus dat in de laatste streek alle wijn van meerdere druiven is gemaakt – en in de Bourgogne juist niet! Ware Bordeaux-fanaten halen hun neus op voor Bourgognes omdat ze zo simpel zouden zijn, terwijl verstokte Bourgogne-adepten de gewoonte om wijnen van meerdere druiven te maken beschouwen als een handigheid om -als één druif wat tegenvalt- toch wat aardigs op tafel te zetten.
Het aardige is: het zijn allebei verrukkelijke wijnen, maar wel heel verschillend van aard.
Een mooie rode Bourgogne is sierlijk elegant en robuust tegelijk. Loopt een Bourgogne slechts op één van die twee benen (en dat is helaas nogal eens het geval), dan is-ie dun of zuur of allebei. Maar wat ís het een prachtwijn als een Bourgogne wél over de perfecte balans beschikt.
En witte Bourgognes – tja een échte elegante witte Bourgogne, hetzij een boterige hetzij een ‘strakke’, die moet je gewoon proeven, steeds maar weer opnieuw om de ongehoord rijke schakeringen in die prachtwijnen te ontdekken.
April 2018 werd Ton op het Clos de Vougeot tot Chevalier du Tastevin (ridder) geslagen, waarbij hij als tafelpresident voor een zaal met 600 enthousiaste wijnliefhebbers mocht speechen over de Franse ziel en haar verhouding tot de wijn; voor de liefhebber hierbij linkjes voor de Franse en de Nederlandse versie.
Die speech opende daadwerkelijk enkele kelderdeuren die anders gesloten zouden zijn gebleven. De gebeurtenis zelf slingert heen en weer tussen carnavalesk en bloedserieus, met mooie gerechten en uitstekende Bourgognes.